تبیین رویکردهای غالب روش شناختی پژوهش در فلسفه تعلیم و تربیت و توصیف روش شناختی رساله های دکتری ایران طی سال های 1385-1375

پژوهش حاضر با عنوان «تبیین رویکردهای غالب روش شناختی پژوهش در حوزه ی فلسفه تعلیم و تربیت و توصیف روش شناختی رساله های دکتری ایران»، از یک سو با توصیف و تبیین رویکردهای غالب (رویکرد استنتاجی و رویکرد تحلیلی)، از سه زاویه ی خاص که عبارتند از: الف) تعریف فلسفه ی تعلیم و تربیت، اهداف و وظایف آن از منظر هر رویکرد، ب) چگونگی دست یافتن به دانش یا مراحلی که هر رویکرد برای رسیدن به دانش پیش بینی می کند، ج) ارائه ی شاخص هایی که معرِّف رویکردهای مزبور باشد، و از سوی دیگر با توصیف و تحلیل روش شناختی رساله های دکتری، بر اساس شاخص های بدست آمده، سعی در پی افکندن یک چارچوب نظری هماهنگ و منسجم درباره ی رویکردهای استنتاجی و تحلیلی و نیز ترسیم وضعیت کنونی روش شناختی رساله های دکتری انجام شده در ایران می نماید. در مسیر این بررسی، با روش توصیفی _ استنباطی به بخش نخست، و با روش توصیفی _ تحلیلی به بخش دوم پرداخته شد و نتایج بدست آمده، بیانگر این بود که فلسفه تعلیم و تربیت از منظر رویکرد استنتاجی، همان تفسیر متون فلسفی از نظرگاه تربیتی است و هدف آن کشف و استنتاج اصول، قوانین و نظریه هایی درباره ی طبیعت انسان، جامعه و جهان و نیز چیستی، چرایی و چگونگی تربیت، و وظیفه ی آن، هدایت اعمال تربیتی می باشد. از منظر رویکرد تحلیلی نیز، فلسفه ی تعلیم و تربیت، به مفهوم و معنی تعلیم و تربیت، کشف و تفسیر مفاهیم موجود در گفتار و کردار تربیتی ناظر است و هدف آن ایجاد یک مجموعه ی فراگیر از حقایق مفهومی درباره ی تعلیم و تربیت و نیز مشخص شدن مفاهیم و قضایای تعلیم و تربیت و نحوه ی کاربرد و استعمال آن ها می باشد. همچنین مراحل دست یابی به دانش و نیز شاخص هایی که معرِّف این دو رویکرد باشد بدست آمد.در بخش دوم نیز نتایج بیانگر وضعیت نامطلوب روش شناختی رساله های دکتری ایران می باشد.